W odpowiedzi na mój przedostatni , pomieszczony tu tekst , pewien
wielkiej zacności bloger, szanowany niezwykle, napisał mi w komentarzu – http://serafins.salon24.pl/636702,z-ostatniej-chwili , jakoby kumpel bawarski jego , reprezentujący środowisko najspokojniejszych Niemców , poważnie i serio obawia się polskiego militaryzmu.
Tam , w sytej i radej sobie Bawarii , zastanawiają się na kogo Polska uderzy wpierw : na arcypokojowe Niemcy – bo coś tam , coś tam – czy też też z całą potęgą wyruszy na Rosję , wciągając w tę agresję szczęsną Germanię.
Cokolwiek nie powiedzieć : przypomina mi to wydarzenie z roku 2003, gdy uczestnicząc w spotkaniu organizacji pozarządowych , po drugiej stronie Zalewu Szczecińskiego , musieliśmy w szczupłym , polskim gronie, wysłuchiwać reprymendy wiceministra rządu Brandenburgii-Przedpomorza, za polskie zaangażowanie militarne w Iraku. Na rok przed wstąpieniem Polski do UE ; wtedy po raz pierwszy , padły pod Bogu ducha winnym adresem słowa , o konieczności cichego siedzenia agresywnych Polaków.
Czy tak się dorabia nam nieprawdziwej gęby, mającej usprawiedliwić niemieckie nicnierobienie w sprawie Ukrainy ?
Normalnie strach się bać reakcji pokojowych Germanów.
To może niech przysiądę i popadnę w zadumę , na kogo to najsamprzód powinniśmy napaść ? Może , pomijając i darując reszcie Niemców , zająć tylko samą Saksonię ? W końcu unia personalna między Sasami a nami , klepnięta aktem Konstytucji 3-go Maja, nadal ma moc obowiązującą, pokąd na tym świecie żyją sascy Wettynowie , króle nasze miłe , cokolwiek by nie rzec.
A co , to pożartować sobie nie można ?
